Orthomoleculaire therapie

Voor veel mensen is orthomoleculaire therapie een onbekende vorm van behandeling. Hier volgt wat meer uitleg. Het woord orthomoleculair werd in 1968 geïntroduceerd door wijlen tweevoudig Nobelprijswinnaar professor Linus Pauling. Het woord is samengesteld uit orthos (‘goed’ of ‘juist’) en moleculair (‘samenstel van moleculen’). Orthomoleculair betekent dus: juiste moleculaire omgeving. Alle vitamines, mineralen en andere noodzakelijke voedingsstoffen die normaal in het lichaam voorkomen, moeten voor het goed functioneren van ons lichaam in optimale hoeveelheden aanwezig zijn. Bij orthomoleculaire therapie worden voedingsstoffen toegepast om ziekteprocessen tegen te gaan en genezingsprocessen te bevorderen. Het gaat dan eigenlijk om het ondersteunen van het lichaam om zichzelf te genezen.

Orthomoleculaire geneeskunde is een complementaire geneeskunde, dus aanvullend op de reguliere geneeskunde. Het kan dus worden ingezet naast een behandeling die door een huisarts of specialist gegeven wordt. Veel artsen en specialisten richten de behandeling op het bestrijden van een klacht (wat soms nodig is).

Bij orthomoleculaire therapie gaat de therapeut op zoek naar de oorsprong van de klacht en kijkt hierbij naar het hele lichaam en de leefomgeving. Het heeft als doel het evenwicht in het lichaam weer te herstellen. Je kunt wel zeggen dat orthomoleculaire therapie meer het bevorderen van de gezondheid is, dan het bestrijden van ziekte. Geen pilletje tegen de klachten, maar een actieve houding om met je gezondheid aan de slag te gaan en het aanpassen van de leefstijl.